Page 11 - ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ-Β-1963

εὐχαριστημένος. Κι ἐφέτος ἐλπίζω νὰ εἶναι
καλὸς μαθητής. Στὶς διακοπὲς τὸν ἔβλεπα.

Δὲν ἔκανε ἀταξίες. ῏Ηταν φρόνιμος.
Ὅταν ὁ δάσκαλος τὸν ἔγραψε, ὁ Θανασάκης

ἔσκυψε καὶ τοῦ ἐφίλησε τὸ χέρι. ῾Ο δάσκαλος
ἐχάρηκε πολύ, ποὺ ξαναεῖδε πάλι τὸν καλὸ τὸ
μαθητή, τὸν Θανασάκη.

3. Κάτι ποὺ ἕγινε μὲ μικρὰ παιδάκια.

Τὴν ἄλλη ἡμέρα, τὴν ὥρα ποὺ τὰ παιδιὰ

θὰ ἔμπαιναν στὴν αἴθουσα, ἕνα ἀπ’ αὐτά, ὁ
Χαρίλαος, ἔκαμε κάτι, ποὺ δὲν ἦταν σωστό.
Εἶχε ξεχάσει, φαίνεται, πὼς ἔπρεπε νὰ

μπαίνῃ μὲ τάξι καὶ ἡσυχία. Καἱ ἐστρύμωξε
δυὸ μικρούς, τὸν Ἅνδρέα καὶ τὸν Νῖκο, στὸν

τοῖχο. Τοὺς ἔκαμε νὰ πονέσουν.
Στὸ δάσκαλο ἔκαμε κακὴ ἐντύπωσι αὐτό,
ποὺ ἔγινε. Ἐπεριποιήθηκε τοὺς μικροὺς κι

ἔκαμε παρατηρήσεις σ’ αὐτόν, ποὺ ἔφταιξε.
- Δὲν τὸ ἐπερίμενα ποτὲ αὐτὸ ἀπὸ ἐσένα,

Χαρίλαε. Μεγάλος μαθητὴς ἐσύ, νὰ εἶσαι
τόσο ἀπρόσεκτος! Νὰ μὴ ξέρῃς πῶς βγαίνουν
καὶ πῶς μπαίνουν στὴν αἴθουσα! Τί νὰ τὰ