Page 12 - ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ-Β-1963

κάνωμε, παιδί μου, τὰ γράμματα, ὅταν λείπῃ
ἡ καλὴ συμπεριφορά;

Τὶς παρατηρήσεις αὐτὲς τὶς ἐπρόσεξαν καὶ
οἱ ἄλλοι μαθηταί. Καί, σὰν παιδιὰ φιλότιμα,

ἐσκέφθηκαν νὰ μὴ ξανασυμβῇ αὐτὸ.
Ἕνας μεγάλος μαθητής, ὁ Παναγιώτης,
εἰπε:

- Παιδιά! στὰ διαλείμματα ν’ ἀφήνωμε τοὺς
μικροὺς νὰ περνοῦν πρῶτοι καὶ ν᾽ ἀκολουθοῦμε

οἱ μεγάλοι. Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ τοὺς σπρώχνωμε
καὶ νὰ τοὺς κάνωμε νὰ πονοῦν.
Τὴν ἄλλη ἡμέρα πάλι ἕνας κύριος ἔφερεν

ἕνα μικρόν, τὸν Δημητράκη, κρατῶντάς τον
ἀπὸ τὸ χέρι. Ὁ δάσκαλος μὲ τ’ ἄλλα παιδιὰ

τὴν ὥρα ἐκείνη ἦταν στὴν αἴθουσα.
- Μὲ συγχωρεῖτε, ποὺ σᾶς διακόπτω, εἶπεν ὁ
κύριος. Ἀλλ’ ἐνόμισα, πὼς ἔπρεπε νὰ ὁδηγήσω

ἐδῶ αὐτὁν τὸν μαθητή σας. ῎Επαιζε μὲ τοὺς
βώλους στὴ μέση τοῦ δρόμου. Καί, καθὼς

ἐπήγαινε μὲ καλπασμὸ ἕνα ἄλογο, παρ’ ὀλίγο
θὰ τὸν ἐπατοῦσε.
῾0 δάσκαλος εὐχαρίστησε τὸν κύριο, ποὺ

εἶχε τὴν καλωσύνη νὰ περιμαζέψῃ τὸν μικρόν.